අපගේ ආධ්‍යාතමික පරපුර

සාරාංශය: අපගේ අධ්‍යාත්මික පරම්පරාව ආරම්භ වූයේ ශ්‍රී ලංකාවේ පහල වූ, දිව්‍යමය අවතාරයක් වූ, ප්‍රබුද්ධ ගුරුවරයෙකු වූ ඩී.ඒ. ජයසූරිය මහතාගෙනි. "දිව්‍යමය අවතාරය" යනු කෙනෙකුට එකවර භෞතික යථාර්ථයේ ඉහළම සත්‍යයට ළඟා විය හැකි සහ මූර්තිමත් කළ හැකි අධ්‍යාත්මික ජයග්‍රහණයයි. මෙම පිටුව ඔහුගේ ජීවිත කතාව, ඔහුගේ අද්විතීය ප්‍රබුද්ධ අත්දැකීම, මෙම පිරිසිදු ආධ්‍යාත්මික පරම්පරාව ස්ථාපිත කිරීම, භාවනා පිළිවෙත් සහ අනෙකුත් බෞද්ධ අධ්‍යාත්මික සම්ප්‍රදායන් සමඟ එහි සම්බන්ධතාවය හරහා ඔබව ගෙන යයි.

ඩී. ඒ. ජයසූරිය (English: D. A. Jayasuriya; උපත 1919 මාර්තු 12 - 1990 ජනවාරි 19), ජයසූරිය උතුමාණෝ, භව ගුරු, සූරිය බුදුන් (සූර්ය බුදුන්), සියලු ගුරුවරුන්ගේ ගුරු යන ගෞරව නාමවලින් හඳුන්වනු ලබන අතර, ශ්‍රී ලාංකික ප්‍රබුද්ධ ගුරුවරයෙකු, ගුරු, දිව්‍යමය අවතාරයක් හා ආධ්‍යාත්මික යෝගියෙකි. 1973 දී බුද්ධත්වයේ අවසාන අදියරට පැමිණීමෙන් පසු, ඔහු 1975 සිට ශ්‍රී ලංකාවේ භාවනාව ඉගැන්වීම ආරම්භ කළ අතර ඔහුගේ අධ්‍යාත්මික ක්‍රියාකාරකම් තවදුරටත් කරගෙන යාම සඳහා 1976 දී, අලව්වේ කෝදාපාලු කන්ද මත විශ්වීය මනස පුහුණු මධ්‍යස්ථානය ස්ථාපිත කළේය.[1][2]

ඔහුගේ බොහෝ ක්‍රියාකාරකම් ශ්‍රී ලංකාව තුළ අධ්‍යාත්මිකත්වය පුනර්ජීවනය කිරීම වටා කේන්ද්‍රගත වූ අතර, ඒවායින් බොහොමයක් අධ්‍යාත්මිකත්වය පිළිබඳ සාම්ප්‍රදායික අදහස් මුලිනුපුටා දැමීම සහ සිසුන්ට භාවනාව පිළිබඳ වේගවත් ප්‍රායෝගික අත්දැකීම් ලබා දීම ඇතුළත් විය. ඔහුගේ පිළිවෙත් ථෙරවාද, ඩොග්චෙන්, මහාමුද්‍රා සහ සෙන් බෞද්ධ සම්ප්‍රදායන්හි මිශ්‍රණයක් ලෙස ප්‍රසිද්ධ විය [3]. එබැවින්, ඔහුගේ ඉගැන්වීම් බුද්ධාගමේ "යාන තුනම" ආවරණය කරයි. ඔහු මිනිස් ඉතිහාසයේ මරණයෙන් මතු වූ හෝ නැවත නැඟිටීම හරහා ගිය ඉතා ස්වල්පයක් වූ ගුරුවරුන් අතර ප්‍රධානී වෙයි [1][4]. ඔහුගේ ප්‍රසිද්ධ උපුටා දැක්වීමක් වන්නේ "මරණය ඉක්මවා යාම අවසාන ජයග්‍රහණයයි" යන්නයි.

මුල් ජීවිතය, අධ්‍යාපනය සහ විවාහය

ඩී. ඒ. ජයසූරිය 1919 මාර්තු 12 වන දින ශ්‍රී ලංකාවේ කෑගල්ල අසල දේවාලේගම දී උපත ලැබීය [1]. 1956 දී මියගිය ඔහුගේ පියා භාවනානුයෝගියෙකි. ඔහු කෑගල්ල ශාන්ත මරියා විද්‍යාලයේ සිංහල සහ ඉංග්‍රීසි යන භාෂා දෙකෙන්ම අධ්‍යාපනය ලැබීය. ද්විතීයික අධ්‍යාපනයෙන් පසු, දෙවන ලෝක යුද්ධ සමයේදී ඔහු කැඩෙට් නිලධාරියෙකු ලෙස ශ්‍රී ලංකා සැහැල්ලු පාබල රෙජිමේන්තුවට සම්බන්ධ විය [1]. හමුදා පුහුණුව සහ විනය ඔහුව ශක්තිමත් පුද්ගලයෙකු බවට පත් කර තිබුණි. පසුව ඔහු වයස අවුරුදු 26 දී කොළඹට පැමිණ කොළඹ වරායේ සුදු කරපටි සේවකයෙකු ලෙස සේවය කළේය. ඔහුගේ කඩිසරකම, අධිෂ්ඨානය සහ වෘත්තීය නියැලීම ඔහුට වාප්පු ලිපිකරු තනතුරක සිට වරාය අධිකාරියේ අධිකාරී තනතුර දක්වා ඉහළට යාමට උපකාරී විය. ඔහුගේ වෘත්තීය ජීවිතය මැදදී, ඔහු රෝහල් හෙදියක් වූ සීලවතී වීරක්කොඩි හමුවිය. කෙටි ප්‍රේම සම්බන්ධයකින් පසු, ඔවුන් විවාහ වී දරුවන් තිදෙනෙකු ලැබුවා [1].

සමාජ ක්‍රියාකාරකම්

පූර්ණ සත්‍යාවබෝධයට පත්වන විට ජයසූරිය මහතා ගිහි බෞද්ධ ක්‍රියාකාරිකයෙකු ලෙස දිගු වෘත්තීය ජීවිතයක් ගත කළේය. එකල වැදගත් දේශපාලන බලපෑම් කණ්ඩායම් වූ බොහෝ බෞද්ධ සංවිධානවල කමිටු සාමාජිකයෙකු සහ කාර්යාල හිමියෙකු ලෙස ඔහු කටයුතු කළේය. ඔහු වසර දහනවයක් තිස්සේ කොළඹ වරායේ බෞද්ධ ක්‍රියාකාරී ව්‍යාපාරය වන වරාය බෞද්ධ බල මණ්ඩලයේ භාණ්ඩාගාරික ලෙස කටයුතු කළේය [1]. කොළඹ කෙළවරේ, වරායේ එක් කෙළවරක තවමත් දක්නට ලැබෙන සම්බෝධි චෛත්‍යය ඉදිකිරීම ප්‍රවර්ධනය කිරීමේදී ඔහු ක්‍රියාකාරී භූමිකාවක් ඉටු කළේය. ඔහු සිංහල ජාතික සංගමයේ (Sinhala National Association) සහ බෞද්ධ බලවේගයේ (Buddhist Power) කමිටු සාමාජිකයෙකු විය. මෙම අනුබද්ධතා හරහා ඔහු 1956 දී එස්.ඩබ්.ආර්.ඩී. බණ්ඩාරනායකගේ දේශපාලන ජයග්‍රහණය සඳහා සහ සිංහල භාෂාවේ අරමුණ වෙනුවෙන් කටයුතු කළේය. මහාචාර්ය ගණනාත් ඔබේසේකරගේ "බුද්ධාගම පරිවර්තනය" (The Buddhism Transformed) නම් ග්‍රන්ථයට අනුව, ජයසූරිය මහතා නිසැකවම මහජන එක්සත් පෙරමුණ (1956) දේශපාලන බලය අත්පත් කර ගැනීමට නායකත්වය දුන් අයගෙන් සාමාන්‍ය පුද්ගලයෙකි, එකල නැගී සිටි රෙපරමාදු බෞද්ධ සම්ප්‍රදායේ උද්‍යෝගිමත් අයෙකි [1].

වරාය බෞද්ධ බල මණ්ඩලයේ සභාපතිවරයා ලෙස, ඔහු බොහෝ දෙනෙකුට ප්‍රතිලාභ සැලසීම සඳහා එකල ප්‍රමුඛ බෞද්ධ ගුරුවරුන්ට, භික්ෂූන්ට ආරාධනා කරමින් දේශන 292 ක් සංවිධානය කර තිබුණි. ඔහු මේ සඳහා සමාජයේ අරමුදල් වෙනුවට තම පෞද්ගලික වාහනය සහ තමාගේම මුදල් භාවිතා කර තිබුණි. මේ සියලු පුණ්‍ය හා සමාජ සුභසාධන කටයුතු තිබියදීත්, මේ කිසිවක් අධ්‍යාත්මික විමුක්තියට මඟ නොපාදන බව ඔහුගේ හෘද සාක්ෂියේ ගැඹුරින් ඔහු දැන සිටියේය. මෙම ඉලක්කය කරා යා හැක්කේ අභ්‍යන්තර ගමණකින් පමණක් බව අවබෝධ කරගත් පසු, වරින් වර ඔහු වරාය අධිකාරියේ බෞද්ධ සිද්ධස්ථාන කාමරයේ භාවනා කළේය.

ආධ්‍යාත්මික ගමන

1971 දී, ඔහුගේ අකමැත්ත නොතකා, එවැනි ආධ්‍යාත්මික පිළිවෙත් පවත්වන ආකාරය බැලීමට කුතුහලයෙන් සිටි ජයසූරිය මහතා, ඔහුගේ බිරිඳගේ ඉල්ලීම පරිදි සත්‍ය සායි බාබා භජන් කණ්ඩායමකට ගියේය [1]. පසුව 1976 දී, ඔහු සත්‍ය සායි බාබා හමුවීමට ගිය අතර විවිධ වස්තූන් භෞතිකකරණය කිරීම සම්බන්ධ ඔහුගේ බොහෝ ක්‍රියාවන් ගැන ඔහු පැහැදුනේ නැති අතර එම නිසා අතෘප්තිමත්ව එම ස්ථානයෙන් පිටව ගියේය. භජන් ශාලාවේදී මන්ත්‍රයක් 108 වතාවක් ජප කිරීමේ පුරුද්ද ඔහුගේ උනන්දුවට හේතු වූ අතර, ජයසූරිය මහතා මෙය ඔහු හැදී වැඩුණු බෞද්ධ සන්දර්භයට අනුවර්තනය කළේය. ඔහු බුදුන්ගේ ගුණ ලැයිස්තුගත කරන පාලි සූත්‍රය 108 වතාවක් කියවීමට පටන් ගත් අතර, ඒවා ජපමාලයක් මත ජප කළේය. මන්ත්‍රය ජප කරන අතරතුර ඔහු තම විසිත්ත කාමරයේ දොරට ඉහළින් කුඩා බුද්ධ ප්‍රතිමාවක් කෙරෙහි අවධානය යොමු කළ බව කියනු ලැබේ [1][2]. ටික වේලාවකට පසු, මෙම බුද්ධ ප්‍රතිමාවේ රූපය සෑම විටම ඔහුගේ ඇස් ඉදිරිපිට අවධානයෙන් සිටින බව ඔහුට පෙනී ගියේය. එදින සිට, ඔහු දිනකට පස් වතාවක් මෙම ක්‍රියාකාරකමේ නිරත වූ අතර, එය ඔහුගේ අනෙකුත් දෛනික ක්‍රියාකාරකම් සමඟ ඒකාබද්ධ කළේය. ඔහු භාවනා නොකළ විට, තමාගේම භාවනාවේ බලපෑම දැකීමට ඔහු තම මනස සහ සිතුවිලි නිරීක්ෂණය කළේය. මෙය ස්වභාවිකවම ඔහුව සිහිකල්පනාව පුහුණු කිරීමට ගෙන ආවේය. ඔහු වර්ධනය කරගත් සමාධියෙන් ඔහුගේ ශරීරයේ චක්‍ර සක්‍රීය වීම නිසා, සිහිකල්පනාව හරහා ඔහුගේ මනසෙහි සියුම් ක්‍රියාකාරකම් දැකීමට ඔහුට ඉතා පහසු විය.

ක්‍රමයෙන්, ඔහු තුළ සිදුවන අධ්‍යාත්මික වර්ධනයක් ඔහු අත්විඳියේය. අද්භූත ජීවීන්, ලෞකික "සිද්ධි" අත්දැකීම වැනි අධිමානසික හැකියාවන් ඔහු අත්විඳීමට පටන් ගත්තේය. නමුත් ඔහුගේ හෘද සාක්ෂියේ ගැඹුරින්, ඔහුට තවමත් අතෘප්තිය තිබුණි. ඊට අමතරව, බොහෝ ශාරීරික වේදනාවන් තිබුණි, නමුත් ඔහුගේ බිරිඳගේ කැමැත්තට පටහැනිව වුවද, මෙම වර්ධනයේ අවසාන ප්‍රතිඵලය දැකීමට ඔහු දැඩිව අධිෂ්ඨාන කරගෙන සිටියේය. කෙසේ වෙතත්, මෙම සම්පූර්ණ අත්දැකීම ගැන ඔහුට ලෞකික ආශාවන් නොතිබුණි.

ජයසූරිය මහතා ගැඹුරු සමාධි තත්වයක (අධි සමාධි) සිටී.

පූර්ණ සත්‍යාවබෝධය, මරණයේ අත්දැකීම හා නැවත නැගිටීම.

1973 නොවැම්බර් 19 වන දින, ඔහු පුහුණුව ආරම්භ කර දින 14 කට පසු, ජයසූරිය මහතා පෙ.ව. 11:00 ට කොළඹ කොටුවේ බෞද්ධ සිද්ධස්ථාන කාමරයට පැමිණියේය. අද දින, ඔහුගේ ශරීරයේ දරාගත නොහැකි වේදනාව නිසා, ඔහුට විනාඩි 30 ක්වත් ක්‍රියාකාරකම කිරීමට නොහැකි විය. කෙසේ වෙතත්, දැඩි අධිෂ්ඨානයෙන් යුතුව, ඔහු සිතුවේ, "අද, මම මෙය විනාඩි 45 ක් කරන්නෙමි" යනුවෙනි [1]. ඔහු තම ඔරලෝසුවේ එලාර්මය විනාඩි 45 ක් තබා, සිද්ධස්ථානයේ බුද්ධ ප්‍රතිමාවට මුහුණලා වාඩි විය. ඔහුගේ කකුල් වල කම්පනයක් ආරම්භ වී එය ඔහුගේ ශරීරයේ ඉහළට ගමන් කළේය. ඔහුගේ ශරීරය තුළ දැවෙන සංවේදීතාවයක් ඇති විය. ඔරලෝසුව විනාඩි 45 ක් වැදුණු වහාම, ඔහුගේ ආත්මය එහෙමත් නැතිනම් සියුම් ශරීර ඔහුගේ භෞතික ශරීරයෙන් වෙන් වූ අතර මිනිත්තු කිහිපයකට පසු විශ්ව ශක්තිය එයට ඇතුල් විය [1][3][4]. මෙම විශ්වීය ශක්තිය නව යුගයේ දී හා විද්‍යාවන්හි "ප්‍රාථමික ශක්තිය" (Primordial Energy) ලෙස පොදුවේ හඳුන්වනු ලබන අතර එය විශ්වීය ප්‍රකාශනයේ මුල්ම ශක්ති ප්‍රභවයයි. ඒබ්‍රහමික් ආගමික සන්දර්භය තුළ, මෙය සාමාන්‍යයෙන් නැවත නැඟිටීම සහ දිව්‍යමය අවතාරය ලෙස හැඳින්වේ [5]. 1973 නොවැම්බර් 19 වන දින පෙ.ව. 11:45 ට කොළඹ කොටුවේ බෞද්ධ සිද්ධස්ථාන කාමරයේදී, ඩී. ඒ. ජයසූරිය මහතා කිසිදු ගුරුවරයෙකුගේ මඟ පෙන්වීමකින් තොරව මෙම උත්තරීතර සත්‍යය අවබෝධ කර ගත්තේය [1][2][3][4].

ඔහුගේ බිරිඳගේ දැඩි විරෝධය නොතකා, ජයසූරිය මහතා පසුව රැකියාවෙන් ඉවත් වූ අතර, භෞතික ජීවිතය කෙරෙහි ඇති සියලු උනන්දු වීම් නැති විය. ඔහු විවාහ සබඳතා ද අත්හැරියේය. එතැන් සිට, ඔහු මනුෂ්‍ය වර්ගයා කෙරෙහි ඇති අනුකම්පාව නිසා, කිසිවක් ආපසු බලාපොරොත්තු නොවී ඉගැන්වීමට කැපවී ඇත. පෙර ආගමික නායකයින් දැන සිටි නමුත් සඟවා තිබූ දිව්‍යමය සත්‍යය ජයසූරිය තුමන් නැවත මතු කලේය. සංසාරයේ උපත සහ දුක් වේදනා අවසන් කිරීම සඳහා මනස පුහුණු කර තේරුම් ගත යුතු බව ජයසූරිය මහතා දැන සිටියේය. මෙය සාක්ෂාත් කර ගැනීම සඳහා, ඔහුට සිවුරක් අවශ්‍ය නොවීය, රැකියාවෙන් ඉවත් නොවීය, හෝ ගිහියෙකු ලෙස ජීවත් වීම අත්හැරියේ නැත. අභිධර්මය ආදිය පිළිබඳ විශාල පොත් ඔහු කටපාඩම් කළේ නැත, වනාන්තරයට ගොස් පූජනීය ගසකට හේත්තු වූයේ නැත. කොළඹ කොටුවේ ජනාකීර්ණ ස්ථානයක බෞද්ධ සිද්ධස්ථාන කාමරය තුළ මරණය ජය ගැනීමේ සටන ජය ගැනීමටත්, අවසාන සත්‍යය අවබෝධ කර ගැනීමෙන් තම මනස වහල්භාවයෙන් නිදහස් කර ගැනීමටත් ඔහුට හැකි විය.

බෞද්ධ සන්දර්භය තුළ, ඔහුගේ පූර්ණ සත්‍යාවබෝධය වජ්‍රයාන නිකායේ බාර්ඩෝ හෝ මහාමුද්‍රා අත්දැකීමේ එකමුතුවට සමාන කළ හැකිය [6]. අධ්‍යාත්මික ප්‍රවීණයෙකුට බුද්ධ ශරීර පහම (කාය පහ) කෙරෙහි ප්‍රවීණත්වයක් ඇති විට, ඔහුට තම සියුම් ශරීර අතහැර විශ්වය තම භෞතික ශරීරයට ඇතුළු වීමට ඉඩ දිය හැකිය. කෙසේ වෙතත්, වෙනත් ගුරුවරයෙකුගේ හෝ පරම්පරාවක සහාය නොමැතිව දිව්‍යමය අවතාරයක් වන පුද්ගලයෙකු සොයා ගැනීම අතිශයින් දුර්ලභ ය. එපමණක් නොව, ජයසූරිය මහතා තම නැවත නැඟිටීමේ ක්‍රියාවලියේදී ඔහු සමඟ තවත් පුද්ගලයින් හතර දෙනෙකු පූර්ණ ආධ්‍යාත්මික ගුරුවරුන් ලෙස මිනිස් සිරුරු තුළට අවතාර වන ආකාරය දැක තිබේ. ඔවුන් ලෝකයේ අනෙකුත් ප්‍රදේශවල තම අධ්‍යාත්මික සේවය සිදු කළ අජාන් චා, ඕෂෝ රජ්නීෂ්, මෙහර් බාබා [7] සහ සමාඑල් අවුන් වෝර් [8] ලෙස හඳුනාගෙන ඇත. රාමක්‍රිෂ්ණ පරමහම්සා මේ ආකාරයේම තවත් ප්‍රබුද්ධ ගුරුවරයෙකි [9].

ඉගැන්වීම් සහ ශිල්පීය ක්‍රම

ජයසූරිය මහතාගේ ප්‍රධාන ඉගැන්වීමේ ක්‍රමයේ එතරම් ගැඹුරු, දාර්ශණික හා ඩොග්මැටික් මුහුණුවරක් නොතිබිණි. ඔහු සොයාගෙන ඇති භාවනා පුහුණුව සදාකාලික සතුටට මඟ පාදයි. කෙසේ වෙතත්, ඔහු මෙම පිළිවෙත පිටුපස ඇති විද්‍යාව සහ දර්ශනය ගැන අවස්ථා කිහිපයකදී කිසිදු ආගමික සන්දර්භයක් සමඟ හඳුනා නොගෙන කතා කර ඇත. ඔහුගේ අත්දැකීම් ඉදිරිපත් කිරීමේදී, ඔහු තම ගෝලයන් ව්‍යාකූලත්වයට පත් නොකිරීමට අතිශයින්ම ප්‍රවේශම් විය. පැහැදිලි කිරීම සඳහා, ඔහු කාල් ජුන්ග්ගේ න්‍යායන් මත තම උපකල්පනය පදනම් කර ගත්තේය. ඔහුගේම වචන වලින් කිවහොත්, "සවිඥානික, යටි සිත සහ අවිඥානික මනස" (උඩු හිත, මැද හිත, හා නොදන්න හිත) පිලිවෙලින් අවධි කරගත යුතුය. ඉහළ සිට අනුක්‍රමිකව පහළ මට්ටම් කරා යා යුතුය. සාමාන්‍යයෙන් මනසින් දහයෙන් එකක් පමණක් ඉහළින් ඇති අතර, පහළින් ඉතුරු දහයෙන් නවය සමග, භාවනාවෙන් සම්බන්ධ විය යුතුය. මෙම සම්බන්ධතාවය පුහුණුවෙන් සමන්විත වේ; එය වචන වලින් ප්‍රමාණවත් ලෙස පැහැදිලි කළ නොහැක, නමුත් එය අත්දැකීම් අනුව සාක්ෂාත් කර ගනු ඇත. මනසෙහි විශාල සම්බන්ධතාවය වැඩිවන කම්පනයෙන් ප්‍රකාශ වේ. අවසාන වශයෙන්, පදාර්ථය ප්‍රති-පදාර්ථය බවට පත්වේ, කම්පනයේ උච්චතම අවස්ථාවේදී ශරීරය ආලෝකයට දිය වේ. පූර්ණ සත්‍යාවබෝධයට මෙය අත්‍යවශ්‍ය වුවද, නිසි අධීක්ෂණය යටතේ (එනම්, ජයසූරිය මහතාගේ) සිදු නොකළහොත් කම්පනය වැඩි කිරීම භයානක ය. දක්ෂයා ක්‍රමයෙන් මනසේ සහ පදාර්ථයේ එකමුතුකම අවබෝධ කර ගන්නා අතර එමඟින් ඔහුගේ බලය වැඩි කරයි. මෙයට හේතුව සියලු මනසවල් වල ඇති ඒකීය ස්වභාවයයි - සියලු මනසවල් වල ඇති පොදු බවයි - ජයසූරිය මහතාගේ, බුදුන්ගේ, සෑම කෙනෙකුගේම. අසීමිත දැනුම, අසීමිත වටිනාකම; කිසිවෙකුට ඔබේ මනස අගය කළ නොහැක. ඔබේ මනස බුදුන්ගේ මනස ම බව ඔබ දැනගත් පසු, ඔබ පූර්ණ අවබෝධයට පත් වන්නේය" [1].

"ඔබේ මනස බුදුන් ය; පිරිසිදු මනස බුදුන් ය. දහයෙන් එකේ උඩු මනස, විශ්වයේ මහ බල ශක්තිය වූ දහයෙන් නවය සමග මුසු වීමෙන්, විශ්වයේ මහා ආලෝකයට ඔබ අවධි වේ. (වයර් දෙකක් සම්බන්ධ කිරීම වැනිය). අසනීප වුවද, දිනකට පැය භාගයක් හෝ අවම වශයෙන් මිනිත්තු කිහිපයක් පුහුණු විය යුතුය; දයිනික පුරුද්දක් ලෙස ඇති කරගත යුතුය. ඔබ දිනපතා පුහුණුව කරන විට, ඔබේ මනස ගොරෝසු මනසින්, මනසෙහි සියුම් මට්ටම් කරා ගමන් කරයි. වඩාත් නිශ්චිතවම, සාක්ෂාත් කර ගැනීම මනසෙහි පැහැදිලි ආලෝකයෙන් (ප්‍රභාස්වර-චිත්ත) රන්වන් සහ සුපිරි රන්වන් මට්ටම් කරා ගමන් කරයි, ඉන්පසු "මරණාසන්න කලුවර" සාක්ෂාත් කර ගැනීම සිදු වේ. මෙතැන් සිට, ක්වොන්ටම් පිම්ම සිදුවන්නේ ඔබේ මනස (සියුම් ශරීර) භෞතික ශරීරයෙන් ඉවත් වී පූර්ණ මරණයේ අත්දැකීම සිදු වන තැනය. මෙය සදාකාලික සතුටට මඟ පාදයි [1]. මෙම අවස්ථාවේදී, එම අවබෝධයට පත් උතුමා සැමවිටම ඔහුගේ මායාකාරී, ආත්මාර්ථකාමී මනස වෙනුවට ඔහුගේ හදවතේ වාසය කරයි.

සෑම කෙනෙකුම තමන් උපන් ආගමේ රැඳී සිටිය යුතු බව ජයසූරිය මහතා අවධාරණය කළ අතර ඔහුගේ පිළිවෙත සඳහා පූර්ව අවශ්‍යතාවයක් ලෙස ඇදහිල්ල අගය කළේය. "ශ්‍රද්ධා හෝ භක්ති (ඇදහිල්ල හෝ භක්තිය) - ඇදහිල්ල, එය ඔබට අත්‍යාවශ්‍යයි. එබැවින් මම ආගම වෙනස් කිරීමට සම්පූර්ණයෙන්ම විරුද්ධ වෙමි." ආගමික අධිකාරිය පිළිබඳ ඔහුගේ දැක්ම සම්මුති විරහිත වූ අතර, ආගම් අතර සහජීවනය නිතර අගය කලේය. "තමා තමගේ නායකයා ("තමාගේ නායකයා) !!!" යනු ඔහුගේ ප්‍රසිද්ධ ප්‍රකාශයකි: කෙනෙකු තමාගේම ස්වාමියා ය. "ඔබ ස්වාමියා ය. ඔබම සිතන්න. ඔබ කරන්නේ කුමක්දැයි ඔබ දනී. මම කරුණු පැහැදිලි කරමි; එය හරිද වැරදිද යන්න ඔබම තීරණය කරන්න" [1]. අපක්ෂපාතී ස්වාධීන පරීක්ෂණයක් ජයසූරිය මහතාගේ ඉගැන්වීම්වල අනුගාමිකයෙකු වීමට හේතු වේ.

                                             

භාවනා පුහුණුව

ජයසූරිය මහතාගේ පුහුණුවීමේ ප්‍රාථමික තාක්‍ෂණය පදනම් වී ඇත්තේ ශක්ති හෝ සමාධි සම්ප්‍රේෂණය මත වන අතර එය ශ්‍රාවකයා සහ ගුරුවරයා අතර සමීපව සිදු වේ. ජයසූරිය මහතා සූදානම් වූ විට, ඔහුගේ මනස (සහ එම නිසා ඔහුගේ සියුම් ශරීර) සියලු පහළ ශක්ති තත්වයන් හරහා "මූලික ශක්තියට" නැඟී යයි. මෙය සිදු වූ විට, ඔහුගේ ශරීරය වටා විශාල ශක්ති ක්ෂේත්‍රයක් (බුද්ධ ක්ෂේත්‍රය)  ගොඩ නැගෙන ඇති අතර ශ්‍රාවකයා අනිවාර්යයෙන්ම ඔහුගේ චක්‍ර විනිවිද යාමට පැමිණෙන අතර එමඟින් පළමුව "නොමනස" (පැහැදිලි මනසේ ආලෝකය හෝ "ප්‍රභාස්වර-චිත්ත") තත්වයට ළඟා වේ. ඉන්පසු මෙම අත්දැකීම සම්පූර්ණ බුද්ධත්වයට මඟ පාදන ඉහළ ශක්තීන් තුළට තවදුරටත් ගැඹුරු වේ. මේ ආකාරයෙන්, ඔහුගේ භාවනාව ඔහුගේ සිසුන් තුළ "ප්‍රේරණය" විය. සමහර විට ශ්‍රාවකයින්ට සුදු බුද්ධ ප්‍රතිමාවක් කෙරෙහි අවධානය යොමු කර ජයසූරිය මහතාගේ ශක්ති ක්ෂේත්‍රයේ ගිලී සිටියදී "අරහං" (අරහං) මන්ත්‍රය 108 වතාවක් පුනරාවර්තනය කරන ලෙස ඉල්ලා සිටියේය. ජයසූරිය මහතා තම ප්‍රවේශය පිටුපස ඇති විද්‍යාව තවදුරටත් පැහැදිලි කරමින්, "අපි බුද්ධ ප්‍රතිමාව කෙරෙහි අවධානය යොමු කරන විට, අපි ඇත්තටම බාහිර වස්තුවක් දෙස බලන්නේ නැත. ඒ වෙනුවට, අපගේ ඇස් හරහා, අපි අපගේ මනස එම බාහිර වස්තුව කෙරෙහි යොමු කරමු. ඔබ සැබවින්ම දකින්නේ ඔබේ මනසයි. පිළිමයක් නොවේ! එසේ කිරීමෙන්, අපි අපගේ මනස බුදුවරයෙකු මෙන් පිරිසිදු කර ගැනීමට අවධාරනය කරමු. අපි එසේ කරන අතරතුර, අපගේ ජීවිතයට ප්‍රාණ ලබා දෙන අපගේ හුස්ම නියාමනය කිරීම සඳහා මන්ත්‍රයක් ජප කරමු. ඉන්පසු ඔබ මගේ ශක්ති ක්ෂේත්‍රයේ සිටී. මේ ආකාරයෙන්, අවබෝධය ඉක්මනින් සිදු වන පරිදි, අපි අපගේ ශරීරය සහ මනස කෙරෙහි සම්පූර්ණ පාලනයක් ලබා ගනිමු. මෙය ඉතා විද්‍යාත්මක ප්‍රවේශයකි; එය පිටුපස ඇත්තේ විද්‍යාවක් පමණි, මායාවක් නැත! නමුත් අවාසනාවකට මෙන්, මිනිසුන් පිළිම වන්දනා කරති."

බෞද්ධ නාමකරණයේදී, මෙම නිශ්චිත මැදිහත්වීමේ ප්‍රවේශය සමථ පිළිවෙතට අයත් වේ, වෙනත් වචන වලින් කිවහොත්, අපගේ මනසෙහි ස්ථිතික ස්වභාවයයි. ඊට අමතරව, ජයසූරිය මහතා තම ගෝලයන්ට උපදෙස් දුන්නේ ඔහු බුද්ධත්වයට පෙර දෛනික ජීවිතයේ කළ දේට සමාන දෛනික ක්‍රියාකාරකම්වල යෙදෙන අතරතුර ඔවුන්ගේ මනස හැසිරීම දැක බලා ගන්නා ලෙසයි. මෙය මනසෙහි ගතික ස්වභාවය කෙරෙහි පළමු පිළිවෙතේ බලපෑම දැකීමද වේ. මේ ආකාරයට, සිහිය හෙවත් විපස්සනා භාවනාව, පැහැදිලිව ඉගැන්වූයේ නැතත්, පුහුණුව තුළ ස්වයංක්‍රීයව වර්ධනය විය.

මනසින් මනසට සම්ප්‍රේෂණය

මානව ඉතිහාසය පුරාම දිව්‍යමය අවතාර වූ ආධ්‍යාත්මීය ගුරුවරුන් හා සසඳන විට, ජයසූරිය මහතාගේ විශේෂත්වය පවතින්නේ ඔහුගේ බලවත් සම්ප්‍රේෂණ හැකියාව සහ ඔහු තුළ ඇති විශ්ව ශක්තියේ බහුලත්වය තුළ ය. කෙසේ වෙතත්, ඔහුගේ මනසින් මනසට සම්ප්‍රේෂණය කිරීම නව්‍ය දෙයක් නොවේ. මහාමුද්‍රා සහ ඩොග්චෙන් සම්ප්‍රදායන් වැනි වජ්‍රයාන බෞද්ධ නිකායන්හි සමාන ප්‍රවේශයන් සොයාගත හැකිය. සාමාන්‍යයෙන්, මූලික මට්ටමේ අපේක්ෂකයෙකුට ඉහළ ශක්ති හෝ විඥාන මට්ටම් ලබා ගැනීම සඳහා ඔවුන්ගේ කර්ම ශක්තියෙන් විශාල ප්‍රමාණයක් විසුරුවා හැරීමට සිදුවේ. එවැනි පුද්ගලයෙකුට ගැඹුරු භාවනා සමාධි පහසුවෙන් වර්ධනය කළ නොහැකි නමුත්, ජයසූරිය මහතා සමඟ භාවනාවේ වාඩි වී සිටීමම පමණක් ඔවුන්ගේ සංවර්ධනය වේගවත් කරයි. වජ්‍රයාන මාර්ගයට සමානව, ජයසූරිය මහතාගේ ප්‍රවේශය පූර්ණ අවබෝධයට වේගවත් ප්‍රවේශයක් ලෙස සලකනු ලැබීය. කෙසේ වෙතත්, ජයසූරිය මහතා බොහෝ විට අවධාරණය කළේ, සමාධි සම්ප්‍රේෂණය ඔහු වැනි පරිණත ගුරුවරයෙකු සමඟ පමණක් කළ යුතු බවයි.

ජයසූරිය මහතා විසින් ආරම්භ කරන ලද ගුරු පරම්පරාව බොහෝ හිමිකරුවන්ට සම්ප්‍රේෂණය වී ඇති අතර, ඔවුන්ගෙන් සමහරක් එම සමාධි සම්ප්‍රේෂණ හැකියාවම ඇති බව කියා සිටියහ [10][11]. ඔවුන්ට සහ ජයසූරිය මහතාට අනුව, සම්ප්‍රේෂණය විවිධ පුද්ගලයින් සඳහා වෙනස් ලෙස ක්‍රියා කරයි. අලුතින් ආරම්භ වූ පුද්ගලයින් සඳහා, සම්ප්‍රේෂණය හරහා, ඔවුන්ගේ ශරීරයේ නිශ්චිත චක්‍ර පමණක් සක්‍රීය වූ අතර, දියුණු ප්‍රවීණයන් සඳහා, ඔවුන්ට එකවර මනසෙහි සියුම් මට්ටම් (පැහැදිලි මනසේ ආලෝකය) කරා ළඟා වීමට හැකි විය. මේ පරපුරේ ගුරුවරුන්ට අනුව, මෙය එක් එක් පුද්ගලයාගේ "සංසාරික හෝ අධ්‍යාත්මික පරිණතභාවය" අනුව වෙන බවයි පැහැදිලි කල හැක්කේ.

ධර්මකාය ප්‍රදර්ශනය

කීර්තිමත් වජ්‍ර ගුරුවරයෙකු වූ විමලමිත්‍රගේ වජ්‍රකාය නිරූපණය

දර්ශනය යන වචනාර්ථයෙන් අදහස් කරන්නේ ශුද්ධ පුද්ගලයෙකුගේ "සුබ දසුනක්" වන අතර එය නරඹන්නාට පින් ලබා දෙයි [12]. මෙම යෙදුම ඉන්දියානු සංස්කෘතියේ ජනප්‍රිය වුවද, බෞද්ධ සන්දර්භය තුළ, මෙම ශිල්පීය ක්‍රමය වඩාත් නිශ්චිතව ධර්මකාය නිරූපණය ලෙස හැඳින්වේ. පාලි ත්‍රිපිටකයේ මෙම පුරාණ ශිල්පීය ක්‍රමය පිළිබඳ සඳහනක් ඇත, එහිදී ගෞතම බුදුන් වහන්සේ තම 9 වන ශරීරය ඔහුගේ සමහර ගෝලයන්ට කළ බව කියැවේ [13]. ජයසූරිය මහතාටද සමාන ශිල්පීය ක්‍රමයක් තිබුණි, එය "ධර්මකාය නිරූපණය" (ධර්මකාය දර්ශනය) ලෙස හැඳින්වේ. එහිදී ඔහු ඉදිරියේ සිටි දියුණු ශ්‍රාවකයින් ජයසූරිය මහතාගේ රන්වන් හා රිදීමය රන්වන් ශරීරයන් භාවනා අත්දැකීම තුලින් දකිණු ඇත [1]. එපමණක් නොව, සමහර ගෝලයන් ඔහුගේ උරහිස් වලට ඉහළින් හිරු සහ චන්ද්‍ර සංකේත දුටු බව පවා කියා සිටියහ [1]. දෙවැන්න වජ්‍රකාය ලෙස හඳුන්වනු ලබන අතර එය තාන්ත්‍රික ගුණාංග සහිත පූර්ණ අවබෝධයට පත් ගුරුවරයෙකු විසින් පමණක් ක්‍රියාවට නංවනු ලබන අතිශය දුර්ලභ ලකුණකි. පුහුණු වන්නෙකුට මේ සූක්ෂම ශරීර, ගුණාංග දැකගත හැකි නම්, ඔහුගේ හෝ ඇයගේ අවබෝධ ක්‍රියාවලිය වේගවත් වන බව විශ්වාස කෙරේ [1][10].

අනෙකුත් ආගමික සම්ප්‍රධායන්ට ඇති සම්බන්ධය හා ජයසූරිය ගුරුතුමාගේ පුනරුප්පත්තීන්

ජයසූරිය මහතාගේ ඉගැන්වීම් මහායාන බෞද්ධ සම්ප්‍රදායට, විශේෂයෙන් සෙන් සහ වජ්‍රයාන පිළිවෙත් සමඟ සැලකිය යුතු සම්බන්ධයක් ඇත [1][2]. පූර්ණ සත්‍යාවබෝධයත් සමඟ, ජයසූරිය මහතා ස්වභාවිකවම ඔහුගේ ප්‍රබුද්ධ ප්‍රඥාවෙන් ඔහුගේ ඉගැන්වීම් සහ ශිල්පීය ක්‍රම ලබා ගත්තේය. එපමණක් නොව, ඔහු තම අතීත ජීවිත ඇතැම් ගෝලයන්ට තවදුරටත් ප්‍රකාශ කළේය; සිත්ගන්නා කරුණ නම්, ඒවා ඉහත සඳහන් කළ සම්ප්‍රදායන්ට සම්බන්ධ වීමයි. ඔහු තමා බෝධිසත්ව බෝධිධර්ම සහ පසුව පහළ වෙන මහා වජ්‍රයාන ගුරුවරයා වන සාරහාගේ පුනරුත්පත්තිය ලෙස හඳුනා ගත්තේය. මෙම පුද්ගලයින් දෙදෙනාම නැගෙනහිර ආසියාවේ සහ ටිබෙටයේ බුද්ධාගම පුනර්ජීවනය සඳහා ජීවිතය කැප කළ ඉතිහාසයේ ප්‍රමුඛ බෞද්ධ ගුරුවරුන් වූහ. ඔහුට අනුව, මෙම ජීවිත දෙකෙහිම, පුරාණ හා ගුප්ත බෞද්ධ භාවනා ශිල්පීය ක්‍රම පිළිබඳ ප්‍රවීණත්වයක් ලබා ගැනීම සඳහා ඔහු බෝධිසත්වයෙකු ලෙස පුහුණු වෙනු ලැබීය. ඔහුගේ ස්වාභාවික ප්‍රඥාව මෙම අතීත ජීවිත පුහුණුවෙන් පැන නගින බව විශ්වාස කෙරේ.

ජයසූරිය මහතාට අනුව, හරියාකාරව තවකෙකුට උපකාර කිරීම සඳහා, බෝධිසත්ව පුහුණුව අවශ්‍ය වේ. සදාචාරාත්මක පුහුණුවට අමතරව, බෝධිසත්වයෙකුට දැඩි යෝග සහ අධ්‍යාත්මික පුහුණුවක් ලබා ගැනීමට සිදුවන අතර, එමඟින් වජ්‍ර වැනි භාවනා ඥානයන් (සමාධි) සමඟ උසස් අවබෝධයක් ලබා ගත හැකිය. මෙම හැකියාවන්ගේ උපකාරයෙන් පමණක් යෝගියෙකුට සැබවින්ම අන් අයට උපකාර කළ හැකිය. ජයසූරිය මහතාට පමණක් නොව, ඔහුගේ ගෝලයන් කිහිප දෙනෙකුගේ ද ඔවුන්ගේ අතීත ජීවිත ටිබෙට් වජ්‍රයාන සම්ප්‍රධායට සම්බන්ධ බව කියැවේ. ස්වභාවිකවම, මෙම පරපුරට තාන්ත්‍රික පුහුණුව හරහා "නාරෝපාගේ හය යෝග ක්‍රම" වල ආභාෂය පැමිණි බව කියැවේ. මෙය නිල වශයෙන් ප්‍රගුණ කර හෝ ප්‍රකාශ කර නොතිබුණද, නරෝපාගේ හය යෝග ක්‍රමයන්ට අදාළ බොහෝ තාන්ත්‍රික අංග ජයසූරිය මහතාගේ පරම්පරාවෙන් සොයාගත හැකිය. ශ්‍රී ලංකාවේ සාම්ප්‍රදායික බෞද්ධ පිළිවෙතෙට "දේදුණු ශරීරය" (Rainbow Body) වැනි අත්දැකීම අලුත් වුවද, ජයසූරිය මහතා මෙම අදියර අවබෝධ කරගත් බව කියනු ලැබේ. ඔහුගේ බොහෝ ගෝලයන් ඔහුගේ සූක්ෂම ආලෝක ශරීර ඔහුගේ ඇටකටු සහ මස් හරහා ගමන් කරන ආකාරය දැක ඇති අතර [1], මෙම අත්දැකීම පද්මසම්භව වැනි ගුරුවරුන් කරන ලද දෙයට සමාන, දේදුනු ශරීර සංසිද්ධිය (Rainbow Body Phenomenon) සමග සැසඳිය හැක.

1.  Gombrich, Richard; Obeyesekere, Gananath (1988). Buddhism Transformed: Religious Change in Sri Lanka (1 ed.). Princeton, USA: Princeton University Press. pp. 353–381. ISBN 8120807022.
2.  Jump up to:Dassanayake, V. C.; Viridunada, Indra Shanthi (1978). Realization of the Truth for the First Time in Sri Lanka. Colombo 1, Sri Lanka: Post and Telecommunication Department.
3. Jump up to: Obeysekere, Gananath; Rajapakse, Vijitha (1990). "Book Review: Buddhism Transformed: Religious Change in Sri Lanka". The Journal of the International Association of Buddhist Studies. 13–2. ISSN 0193-600X. Retrieved 26 November 2022.
4.  Jump up to:Somaratne, M; Wariyagoda, S. D. (1980). SHOT-DART by a Ray of Cosmic Light. Nelumpura, Rathmalana: Withanawasam S.J.
5. Molnar, Paul (2007). Incarnation and Resurrection: Toward a Contemporary Understanding. Cambridge, UK: Wm. B. Eerdmans Publishing Co. ISBN 9780802809988.
6. Gyatso, Kelsang (1982). Clear Light of Bliss: The Practice of Mahamudra in Vajrayana Buddhism. London, UK: Tharpa Publications. p. 210. ISBN 8120816668. Retrieved 27 November 2022.
7. Bassuk, Daniel (1987). Incarnation in Hinduism and Christianity: The Myth of the God-Man (1 ed.). Hampshire, London: The Macmillan Press Ltd. ISBN 9781349086443.
8. Aun Weor, Samael (2012). The Divine Science: Eternal Techniques of Authentic Mysticism. Brroklyn NY, USA: Glorian Publishing. ISBN 9781934206409.
9. Mehrotra, Rajiv (2009). Thakur - Sri Ramakrishna: A Biography. Hay House Publishers Pvt. Ltd. ISBN 9789380480862.
10.  Jump up to:ප්‍රනාන්දු, ගන්තුනේ මෙරිල්. "නිසි තැන සොයා ආ මග". Damwarusa. Retrieved 30 November 2022.
11. Senevirathne, Guru. "Senevirathne guru enlightenment". Youtube.
12. "Darshan (Indian religions)". Wikipedia.
13. "Dharmakaya". New World Encyclopedia. Retrieved 28 November 2022.